Studiował nauki matematyczno-przyrodnicze w Petersburgu. Jako asystent prof. Szczepana Zalewskiego wziął udział w wyprawach naukowych na Kaukaz, nad Dniestr, w okolice jeziora Bajkał, do Japonii, Chin, Indii i na Sumatrę.
Po powrocie z podróży angażuje się w zamieszki studenckie i w ich następstwie przeprowadza się do Paryża. Rozpoczyna studia fizyczno-chemiczne na Sorbonie u prof. Marcellina Bethelota. Po zakończonej nauce powraca do Rosji i zatrudnia się na Uniwersytecie Technicznym w Tomsku. W 1905 r. wyjeżdża do Mandżurii, gdzie ma za zadanie poszukiwać surowców niezbędnych dla armii w wojnie rosyjsko-japońskiej. Na miejscu organizuje protesty przeciwko rosyjskim represjom, ściągając na siebie karę śmierci. Udaje mu się uzyskać skrócenie wyroku do półtora roku pozbawienia wolności. Po opuszczeniu więzienia zostaje przewodniczącym Rewolucyjnego Komitetu Naczelnego i za działalność przeciwko Rosji ponownie trafia za kraty. W 1908 r. opuszcza więzienie. Niedługo potem zostaje redaktorem „Dziennika Petersburskiego” i pisze książkę „W ludzkim pyle”.
Po wybuchu rewolucji bolszewickiej angażuje się w pomoc stronnictwu Białych, doradza admirałowi Aleksandrowi Kołczakowi, przekazuje na Zachód dokumenty ujawniające związki bolszewików z niemiecką agenturą (zdaniem niektórych dowody były po części sfałszowane, co nie zmienia faktu współpracy Lenina z Niemcami). Działalność antyrewolucyjna sprawiła, że bolszewicy znienawidzili Ossendowskiego i nie ustawali w poszukiwaniu pisarza.
Ścigany przez wrogów, Ossendowski przedostaje się do Mongolii. Tam zostaje doradcą barona Romana Ungerna i walczy przeciwko bolszewikom w Azjatyckiej Dywizji Konnej. Swoje przygody z ucieczki z Rosji opisuje w książce „Zwierzęta, ludzie, bogowie”, która wydana po angielsku staje się światowym bestsellerem. Sam pisarz niedługo po jej wydaniu powraca do Europy i osiedla się w Polsce. Wydaje dwie powieści demaskujące rosyjską rewolucję — „Cień ponurego wschodu: za kulisami życia rosyjskiego” i „Lenin”, przedstawiającą przywódcę bolszewików. Jego antykomunistyczna postawa sprawia, że po II wojnie światowej wydawanie książek Ossendowskiego zostaje wznowione dopiero po 1989 r.
Umiera 3 stycznia 1945 r. w Grodzisku Mazowieckim. Zostaje pochowany na cmentarzu w Milanówku.
Urodzony 27 maja 1878 r. W Lucyniu (obecnie Łotwa). Pisarz, podróżnik, dziennikarz, nauczyciel akademicki, działacz społeczny. Autor blisko osiemdziesięciu książek. Do dziś pozostaje jednym z najchętniej tłumaczonych na języki obce polskich pisarzy.
Studiował nauki matematyczno-przyrodnicze w Petersburgu. Jako asystent prof. Szczepana Zalewskiego wziął udział w wyprawach naukowych na Kaukaz, nad Dniestr, w okolice jeziora Bajkał, do Japonii, Chin, Indii i na Sumatrę.
Po powrocie z podróży angażuje się w zamieszki studenckie i w ich następstwie przeprowadza się do Paryża. Rozpoczyna studia fizyczno-chemiczne na Sorbonie u prof. Marcellina Bethelota. Po zakończonej nauce powraca do Rosji i zatrudnia się na Uniwersytecie Technicznym w Tomsku. W 1905 r. wyjeżdża do Mandżurii, gdzie ma za zadanie poszukiwać surowców niezbędnych dla armii w wojnie rosyjsko-japońskiej. Na miejscu organizuje protesty przeciwko rosyjskim represjom, ściągając na siebie karę śmierci. Udaje mu się uzyskać skrócenie wyroku do półtora roku pozbawienia wolności. Po opuszczeniu więzienia zostaje przewodniczącym Rewolucyjnego Komitetu Naczelnego i za działalność przeciwko Rosji ponownie trafia za kraty. W 1908 r. opuszcza więzienie. Niedługo potem zostaje redaktorem „Dziennika Petersburskiego” i pisze książkę „W ludzkim pyle”.
Po wybuchu rewolucji bolszewickiej angażuje się w pomoc stronnictwu Białych, doradza admirałowi Aleksandrowi Kołczakowi, przekazuje na Zachód dokumenty ujawniające związki bolszewików z niemiecką agenturą (zdaniem niektórych dowody były po części sfałszowane, co nie zmienia faktu współpracy Lenina z Niemcami). Działalność antyrewolucyjna sprawiła, że bolszewicy znienawidzili Ossendowskiego i nie ustawali w poszukiwaniu pisarza.
Ścigany przez wrogów, Ossendowski przedostaje się do Mongolii. Tam zostaje doradcą barona Romana Ungerna i walczy przeciwko bolszewikom w Azjatyckiej Dywizji Konnej. Swoje przygody z ucieczki z Rosji opisuje w książce „Zwierzęta, ludzie, bogowie”, która wydana po angielsku staje się światowym bestsellerem. Sam pisarz niedługo po jej wydaniu powraca do Europy i osiedla się w Polsce. Wydaje dwie powieści demaskujące rosyjską rewolucję — „Cień ponurego wschodu: za kulisami życia rosyjskiego” i „Lenin”, przedstawiającą przywódcę bolszewików. Jego antykomunistyczna postawa sprawia, że po II wojnie światowej wydawanie książek Ossendowskiego zostaje wznowione dopiero po 1989 r.
Umiera 3 stycznia 1945 r. w Grodzisku Mazowieckim. Zostaje pochowany na cmentarzu w Milanówku.